Wil de politietop wel dat de zaak opgelost wordt? Ongeacht de consequenties bijt inspecteur Schilder zich in de zaak vast.Na bijna dertig jaar dienst bij de Amsterdamse recherche kijkt ras-Amsterdammer Ton Schilder uit naar zijn pensioen. De keiharde inspecteur wil voor zijn vrouw Vera zorgen die lijdt aan de terminale ziekte ALS. Maar, als op de Zuidas een accountant van een trustkantoor wordt geliquideerd, kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Schilder eist de zaak op. Wat een routineklus moest worden, blijkt een roller coaster te zijn als hij onverwacht tegenwerking krijgt. Wil de politietop wel dat de zaak opgelost wordt? Het jarenlange onderzoek (operatie FLAK) naar Marius Schmidt, het kopstuk van de Amsterdamse onderwereld, lijkt belangrijker te zijn. En welke rol speelt Tons zoon als lid van de Centrale Inlichtingen Eenheid van de recherche? Ongeacht de consequenties bijt inspecteur Schilder zich in de zaak vast. Zijn bijnaam is niet voor niets De Krokodil.NBD BiblionRecensie door G. SwaenepoelEen misdaadverhaal dat boven de middelmaat uitstijgt door de scherpte waarmee de personages, Ton Schilder op kop, worden neergezet. Een personage dat een vervolgverhaal waard is.Leeskost.nlRecensie door Anita Zijlstra(...) Schilder mag dan hard en cynisch zijn, het is een man om in je hart te sluiten. Die simpele jongen uit de Kinkerbuurt, die bij een ieder respect weet af te dwingen door bovenal zichzelf te blijven. Meerdere, collega of crimineel, Schilder zegt waar het op staat. Het verhaal blijft tot en met de laatste bladzijde boeien. Het plot met daaroverheen ook nog eens een verrassend einde blijft na het dichtklappen van het boek nog lang hangen. Complimenten!

Proëzie & gedichtenProëzie & gedichtenNBD BiblionRecensie door Carlita van RossumWat deze bundel onderscheidt van andere gedichtenbundels die de afgelopen tijd zijn uitgebracht, is het grote talent van Termes om de lezer vanaf de eerste bladzijde zijn leven in te sleuren. Met gedetailleerde aandacht, zelfreflectie en zinnen die een deurtje naar je hart openen grijpt Termes je bij de keel. Niet met grote gebaren of geschreeuw, maar juist met zachtheid en een open blik. Een frisse wind door het huidige dichtlandschap. Deze bundel is een absolute aanrader.

De Zandvoortse Courant vraagt schrijver/dichter Marco Termes als wekelijks columnist. Dat heeft de bevolking van de kustplaats geweten. Met de nodige zelfspot legt hij het dorpsleven bloot.April 2017: De Zandvoortse Courant vraagt schrijver/dichter Marco Termes als wekelijks columnist. Dat heeft de bevolking van de kustplaats geweten. Kleingeestigheid, mode en de waan van de dag, stuntelende politici, arrogante leeghoofdige ex-profvoetballers, luchtfietsende budgetverkwistende managers, schuldafschuivende ambtenaren, onbereikbare medewerkers van nutteloze nutsbedrijven, prutsers bij banken en woningbouwverenigingen, blaaskaken, blatende kroegfilosofen en verkopers van gebakken lucht, ze komen allemaal aan de beurt bij Termes. Op ironische wijze en met de nodige zelfspot legt hij – scherp van geest en met zijn pen als scalpel – het dorpsleven bloot. Schrijver/dichter Marco Termes (1957) is een geboren en getogen Zandvoorter. Hij heeft inmiddels veertien literaire werken op zijn naam staan.

In haar columns beschrijft Idsinga genadeloos openhartig en tegelijkertijd verbazingwekkend opgewekt haar dagelijks leven. In depressieve én manische tijd.Een leuke man heeft ze, twee schatten van kinderen en ook nog eens een prima baan. Nee, met het leven van Patricia Idsinga is weinig mis. Tot ze last krijgt van een raar hoofd: “Geen sombere buien, nee, het echte werk met dood willen en zo.” Ze gaat ermee naar de dokter en krijgt de diagnose manisch-depressief. “Nou daar knapte ik pas echt van op. Het leven had al geen zin en nou had ik ook nog een diagnose.” In haar columns beschrijft Idsinga genadeloos openhartig en tegelijkertijd verbazingwekkend opgewekt haar dagelijks leven. In depressieve én manische tijd. Om duidelijk te maken wat het betekent, zo’n bipolaire stoornis. En om het bespreekbaar te maken. Want denk vooral niet dat ze in een manische periode fluitend door het leven huppelt. “Ik zie er mooier uit, barst van de energie, heb duizenden ideeën en ben onvoorstelbaar geestig. Klinkt goed, hè? Nou, het voelt verschrikkelijk, dagenlang de slappe lach terwijl je onpeilbaar verdrietig bent. Dat voelt hartverscheurend eenzaam. En daar komt de angst overheen dat ik alleen zou kunnen stoppen met lachen door te stoppen met leven.” Een somber boek? Welnee, Idsinga zal er altijd om blijven lachen.

Lekker eten en toch op gewicht blijven? Dat kan. Eenmaal slank, altijd slank geeft tientallen seizoensrecepten en tips om nooit meer zwaarder te worden.Lekker eten en toch op gewicht blijven? Dat kan. Eenmaal slank, altijd slank geeft tientallen seizoensrecepten en tips om nooit meer zwaarder te worden. Calorieën tellen is er niet bij. Bewust worden van je eetgewoonten en aandacht schenken aan je maaltijden is het belangrijkste. Dat betekent niet minder eten. Integendeel. Je zult zien dat je meer kunt eten dan je had gedacht. Eenmaal slank, altijd slank vergoot je kennis over producten en leert je hoe je met plezier kunt koken en zorgeloos kunt eten zonder aan te komen. Het resultaat is verbluffend: je bent en blijft voor altijd slank.Auteur Marianne Mascini heeft een goed lopende diëtistenpraktijk waar ze met succes honderden mensen begeleidt om op gewicht te blijven. Daarnaast is ze netwerk diëtiste van de Nederlandse Coeliakie-vereniging.

Geheime diensten, ondernemers, overheden en criminelen spelen een eigen spel. Samen. En daarvan zijn individuen de dupe. Een legt zich daar niet bij neer en vereffend openstaande rekeningen.Tijdens een geheime Interpol-operatie verdwijnt Bruno Richard Donner achter Turkse tralies. Niemand die hem zoekt. Een aardbeving geeft hem zijn vrijheid terug. Hij gaat naar Parijs, op zoek naar de waarheid achter zijn verdwijning. Het onderzoek is de meest ingrijpende zaak ooit voor de inspecteur. De waarheid is bitter als gal als blijkt dat zijn familie een duistere rol speelt.

Met Iedere hond kan speuren is er eindelijk een Nederlandstalige handleiding voor praktijkspeuren. En dat was nodig, want steeds meer honden en hondeneigenaren ontdekken hoe leuk deze manier van speuren is. Jij en je hond leren met Iedere hond kan speuren zo snel mogelijk een 'vermist persoon' op te sporen. In acht stappen wordt in heldere taal uitgelegd hoe jullie praktijkspeuren onder de knie krijgen. Het draait om nauw samenwerken met je hond en zo een perfecte een- heid vormen. En dat op een plezierige, speelse wijze. Zonder druk of dwang: zo leert je hond het snelst. Kan jouw hond speuren? Absoluut! Praktijkspeuren is geschikt voor álle honden. Niet alleen herders en bloedhonden kunnen het. Van chihuahua tot Duitse dog, van rashond tot kruising, van jong tot oud, van schoothond tot werkhond, elke hond kan een spoor van menselijke geur volgen. Sterker: elke hond wil het. Niets leuker dan een spoor volgen. Niets leuker dan de vermiste persoon vinden! Brenda Bouman is eigenaar van het Speurhonden Training Center. Ze geeft lessen praktijkspeuren aan een groeiende groep honden en handlers. Ook leidt ze speurhondeninstructeurs op. www.speurhond.nl - www.praktijkspeuren.nl Machteld Stilting is journalist/taaltrainer en heeft diverse boeken op haar naam staan. Ze is een groot hondenliefhebber. Bij Speurhonden Training Center hebben zij en haar hond, mevrouw Jones, zich tot een bekwaam praktijkspeurteam ontwikkeld.

Parijs staat opnieuw in brand. In de nieuwe roman De 6e republiek van Marco Termes leiden mislukte integratie en dreigende energietekorten tot nieuwe rellen in de Franse hoofdstad. De OPEC-landen tonen zich solidair met hun moslimsbroeders, die slachtoffer zijn van de harde maatregelen van de centrumrechtse regering, en draaien de oliekraan nagenoeg dicht. In die context leeft de 42-jarige politicoloog en filosoof Walter Egon. Niet links of rechts, maar met een sterk gevoel voor onrecht, voorspelt hij het onheil op de nationale televisie. De regering ziet in hem een gevaar en wil hem controleren. Geheime groeperingen zien hem juist als dé leider van een revolutie of zelfs als toekomstig president. Egon, met zijn zuivere motieven, wordt de speelbal van nationale en internationale machtsstromen.Demonstranten herinneren Frankrijk aan haar aloude normen: vrijheid, gelijkheid, broederschap. Met dit doel voor ogen schuwen de partijen die aan Egon trekken geen middel. Daardoor komt het leven van Egon op zijn kop te staan. Kan hij zijn toekomst en die van zijn land vormgeven of heeft hij zijn lot niet meer in eigen hand?De 6e republiek vertelt het verhaal van een persoon met goede bedoelingen. In zijn Frankrijk, dat door de crisis zomaar van een stabiele situatie in anarchie belandt, zoekt hij zijn weg in een web van conflicterende belangen, politieke waanzin en de gekte van mensen die zich door hun angst laten regeren. Ondanks zijn geloof in redelijkheid ontsnapt hij niet aan de onvoorspelbaarheid van de liefde.Dichter en schrijver Marco Termes (50) is al zijn hele leven bezig met literatuur en poëzie. Hij begon toen hij 13 was met het schrijven van gedichten. Van 2005 tot begin dit jaar was hij ‘Dichter bij de zee’ in Zandvoort. Op zijn 23ste schreef Termes zijn eerste, nooit gepubliceerde roman. Zelf was hij niet tevreden over het manuscript: “Alles wat ik had opgeschreven was slechts theoretische kennis. Boekenwijsheid met een tekort aan levenservaring. Die lacune heb ik inmiddels opgevuld.” Termes studeerde kortstondig wijsbegeerte in Leiden.Haarlems DagbladRecensie door Nuel GielesZandvoort – Europa bevindt zich in de eerste roman van Zandvoorter Marco Termes inmiddels rond het begin van de jaren twintig van deze eeuw. Rusland dreigt zijn olietoevoer met zeventig procent te reduceren. Energieschaarste en vastgelopen moslimintegratie brengen Frankrijk in ‘De 6e republiek’ in een situatie die regelrecht lijkt af te stevenen op een ‘coup d’etat’. Een staatsgreep... Maar komt er echt een zesde republiek? ,,Ik geloof dat het een boek kan zijn met voorspellende waarde. Frankrijk is bij uitstek het land van revoluties. Ze hebben er daar al zoveel achter de rug’’, betoogt Termes, de schrijver, die in zijn eersteling ook een paar keer de naam van Nostradamus – ‘per slot ook een Fransman’ - laat opduiken. ,,De hoofdpersoon in het boek is iemand van vlees en bloed, een beetje de pendant van mezelf. Isaac Newton zei al: ‘Ik kan verder kijken omdat ik op schouders van reuzen sta.’ Daarmee bedoelde hij dat hij gebruikmaakte van inzichten van voorgangers als Galilei en Kepler. Die pretentie heb ik niet.’’ De hoofdpersoon in ‘De 6e republiek’, is de politicoloog Walter Egon. What is in a name? Met enig puzzelen vindt de lezer er het begrip ‘alter ego’ in terug, alter ego van Marco Termes zelf. ,,Ook ik kan de toekomst niet echt voorspellen. Dat was meer iets voor mijn vader, die dertien jaar wethouder in Zandvoort geweest is. Dat was echt een visionair. Maar je kunt wel een aantal dingen met elkaar in verband brengen. In het begin van mijn boek heb ik het over een prijsverhoging van een vat olie van 92 naar 140 dollar. Daar zijn we nu al aangeland. Ik had het vijftien jaar later bedacht. Daarmee hebben de Russen een sterk economisch wapen in handen. Amerika en Europa hebben niet een pistool op de borst staan, maar een pijpleiding.’’ De stiefmoeder van Walter Egon, Alexandra blijkt een infiltrante van de KGB, getrouwd met de puissant rijke vader Hermann Egon, ooit Nobelprijswinnaar voor geneeskunde. Hermann is aan het einde van zijn leven en besluit tot euthanasie. Termes: ,,Het is zijn beslissing. Niet alles wat logisch is, is wenselijk of andersom.’’ De rol van Alexandra blijkt na de dood van haar man nog lang niet uitgespeeld. Dat geldt dan vooral het krachtenveld van economische, maatschappelijke en politieke krachten. Er verschijnt een zekere Louis (Lev) Bronstein ten tonele. Hij is van Russisch-Duitse, joodse komaf. Leib Bronstein is écht de naam van Trotzki. Ook de werkelijke naam van Trotzki’s moordenaar (Ramon Mercador) heeft als Ramón Mercadér een rol in deze wereld van politieke intriges. Daarin speelt ook de verleidelijke Zizi haar spel, als ze Egon moet zien te verleiden. De ware naam van Mata Hari luidde indertijd: Zizi Zelle. Termes droeg tot 1 maart van dit jaar de titel ‘Dichter bij Zee’, in welke hoedanigheid hij zeepoëmen voor zijn kustdorp Z. schiep: ,,Ik bedien me af en toe van metaforen en dichterlijk taalgebruik. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Ik heb her en der wel wat dingen gechargeerd, zoals met die scène over een soort Wannseeconferentie. Wat ik met ‘De 6e republiek’ wil aangeven: dat het niet zoveel uitmaakt of links of rechts zich extreem gedraagt. Dat is het Machiavellistische. De politieke uitersten raken elkaar, niet lineair, maar op de cirkel. Kloven vergroten en bruggen afbreken is gemakkelijk, het is een uitdaging om van diversiteit een eenheid te maken.’’ Termes creëert een sfeer die herinnert aan de onderwereld, die teruggaat naar Orpheus die Cerberus bij de poort van de Hades voorbijzingt. Maar ook in alpenchalet De Adelaarshorst, roept Termes in ‘De 6e republiek’ een sfeer op, waar je niet wil zijn. ,,Ach, mijn vader had niet dat belerende toontje. ’tuurlijk Is er een autobiografisch deel in het verhaal. Ik uit me harder dan m’n vader. Dat alpenchalet was niets voor hem’’, zegt Termes. ,,Mijn poëzie gaat niet alleen maar over strand en zee. Mijn betere gedichten gaan over liefde en het lijden aan liefde. Je hoeft Machiavelli niet te lezen om te weten dat het individu verstrikt raakt in de maatschappij. Ik ben toch bang dat mensen zich liever iedere dag laten knippen, dan als schaap eens per jaar geschoren te worden.’’ Onderwijl laat ‘De 6e republiek’ zich lezen als een politieke thriller over Trouw & Ontrouw, over Passionele Liefde & Liefde voor ‘la Patrië’, zij het nog even zonder ‘le jour de gloire est arrivé!’

Wat geef je de vrouw die alles heeft? Je leven. Tamara Raziani is de dochter van een machtige bankier uit Rome. Zij voelt zich in haar jeugd verlaten en verraden. Maar in plaats van ten onder te gaan aan de omstan-digheden besluit zij een absolute heerseres van haar leefomgeving te worden. Dan lijkt er liefde in het spel te komen. Zal T.R. kiezen voor de mooiste emotie van de mens?

De voetballers van het Surinaams elftal hebben nog een lange weg te gaan naar het WK. Tussen wedstrijd en training door moeten ze bijvoorbeeld gebakken leguaan met uitjes klaarmaken. Hun geblesseerde knie in boskruiden verpakken. Of nog even op een neer naar Coronie om een lading bier af te leveren. Sinds Diederik (Didi) Samwel regelmatig in Suriname woont en werkt, is hij gefascineerd door de merkwaardige paradox tussen het volop aanwezige voetbaltalent en de matige prestaties op de internationale velden. Hoe verklaarbaar die tegenstelling ook is. Van het vertrek van de tienduizenden Surinamers rond de onafhankelijkheid in 1975 en in de onrustige jaren ’80 tot de besloten gemeenschap waarin nieuwe ontwikkelingen nogal eens ten koste gaan van eigen belangen. Vooral ook op sportgebied, zoals sport wel vaker een zuivere afspiegeling vormt van sociaal-maatschappelijke verhoudingen. Samwel aarzelde dan ook geen moment toen hij de kans kreeg het Surinaams elftal van dichtbij te volgen tijdens de kwalificatiewedstrijden voor het WK in Zuid-Afrika. In “Suriname en de lange weg naar het WK” wordt snel duidelijk waarom natio zich niet wist te plaatsen voor het eindtoernooi. Tegelijkertijd laat de schrijver doorschemeren dat het ooit een keer goed komt met het Surinaams voetbal.

Samen met zeven andere stellen zoeken we een plaats in het zaaltje. Hoewel de mensen elkaar niet kennen, is de sfeer direct goed. Logisch, we hebben iets gemeen: we willen allemaal een kindje adopteren. Toch is er een verschil. De ene helft wil ouder worden, de andere helft is het al. Wij horen bij de laatste groep. Straks vormen we, met het adoptiekindje en onze biologisch eigen dochter Kaj, een gemengd gezin: een adoptiegezin, maar dan net even anders.Die net even andere situatie brengt ook net even andere vragen met zich mee. Houden we straks net zo veel van het adoptiekindje als van Kaj? Kunnen we beide kinderen op precies dezelfde manier opvoeden? Lastige vragen, waar onze voorlichters en begeleiders geen concrete antwoorden op hebben. Over gemengde gezinnen, zo wordt ons duidelijk, is maar weinig bekend. Vreemd, vinden wij. Tijd om deze stilte te doorbreken.In Net even anders vertellen adoptieouders, biologisch eigen en adoptiekinderen openhartig over hun ervaringen in een gemengd gezin. Daarnaast geven wetenschappers, hulpverleners en voorlichters volop informatie over en adviezen en tips voor deze bijzondere gezinsvorm.Met Net even anders publiceren Machteld Stilting en Gerard Keijsers het eerste boek waarin kennis van en ervaring met gemengde gezinnen is gebundeld. Verplichte kost voor (aspirant-)gemengde gezinnen en iedereen die met adoptie te maken heeft.Met een voorwoord van hoogleraar Adoptie Femmie Juffer

Meeuwsen pleit met haar boek voor meer zeggenschap voor nabestaanden bij de euthanasie van dierbaren.Els Holthuizen-De Bok heeft uitgezaaide ongeneeslijke alvleesklierkanker. Ze krijgt er een zware hersenbloeding bij. Iedereen weet al jaren dat ze euthanasie wil als haar leven uitzichtloos en ondraaglijk is. Maar, op het moment suprême kan ze dat niet meer uitspreken. Haar kinderen kunnen dat wel. Zij willen dat de laatste wens van hun moeder wordt ingewilligd. Huisarts Paul Giesen voert de euthanasie uit. Een aantal weken later oordeelt de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie dat de euthanasie onzorgvuldig is uitgevoerd; is er door de familie te veel druk uitgeoefend op de huisarts? Giesen wordt zelfs strafrechtelijk vervolgd. Is haar moeder niet geëuthanaseerd, maar vermoord? Deze vraag spookt maanden door het het hoofd van dochter Annoesjka. Na slopende maanden komt er duidelijkheid.