In haar columns beschrijft Idsinga genadeloos openhartig en tegelijkertijd verbazingwekkend opgewekt haar dagelijks leven. In depressieve én manische tijd.Een leuke man heeft ze, twee schatten van kinderen en ook nog eens een prima baan. Nee, met het leven van Patricia Idsinga is weinig mis. Tot ze last krijgt van een raar hoofd: “Geen sombere buien, nee, het echte werk met dood willen en zo.” Ze gaat ermee naar de dokter en krijgt de diagnose manisch-depressief. “Nou daar knapte ik pas echt van op. Het leven had al geen zin en nou had ik ook nog een diagnose.” In haar columns beschrijft Idsinga genadeloos openhartig en tegelijkertijd verbazingwekkend opgewekt haar dagelijks leven. In depressieve én manische tijd. Om duidelijk te maken wat het betekent, zo’n bipolaire stoornis. En om het bespreekbaar te maken. Want denk vooral niet dat ze in een manische periode fluitend door het leven huppelt. “Ik zie er mooier uit, barst van de energie, heb duizenden ideeën en ben onvoorstelbaar geestig. Klinkt goed, hè? Nou, het voelt verschrikkelijk, dagenlang de slappe lach terwijl je onpeilbaar verdrietig bent. Dat voelt hartverscheurend eenzaam. En daar komt de angst overheen dat ik alleen zou kunnen stoppen met lachen door te stoppen met leven.” Een somber boek? Welnee, Idsinga zal er altijd om blijven lachen.

De Zandvoortse Courant vraagt schrijver/dichter Marco Termes als wekelijks columnist. Dat heeft de bevolking van de kustplaats geweten. Met de nodige zelfspot legt hij het dorpsleven bloot.April 2017: De Zandvoortse Courant vraagt schrijver/dichter Marco Termes als wekelijks columnist. Dat heeft de bevolking van de kustplaats geweten. Kleingeestigheid, mode en de waan van de dag, stuntelende politici, arrogante leeghoofdige ex-profvoetballers, luchtfietsende budgetverkwistende managers, schuldafschuivende ambtenaren, onbereikbare medewerkers van nutteloze nutsbedrijven, prutsers bij banken en woningbouwverenigingen, blaaskaken, blatende kroegfilosofen en verkopers van gebakken lucht, ze komen allemaal aan de beurt bij Termes. Op ironische wijze en met de nodige zelfspot legt hij – scherp van geest en met zijn pen als scalpel – het dorpsleven bloot. Schrijver/dichter Marco Termes (1957) is een geboren en getogen Zandvoorter. Hij heeft inmiddels veertien literaire werken op zijn naam staan.

For as long as anyone can remember ports have been the focal point of many cultures. Ships from all over the world dock in their harbours. What's it like to be on board those ships though? And what does the world look like when seen from the galley? In From the High Seas one of the ship's main characters speaks: the cook. The man - sometimes woman - who keeps the crew's spirits high with his culinary skills. Forty cooks from all over the world - from China to Brasil and from South Africa to Poland - give their favourite spirit-lifting recipes in this book. The recipes are from their birthplaces and are meant for groups of ten to twenty people. Just as it would be on board. And every cook unveils the personal story behind the recipe. From the High Seas is more than a just a cookbook. Alongside each recipe, there is a 'tall story' about the sea. The cooks not only tell exciting anecdotes, they also tell about the harsh reality on board because even ship's cooks feel homesick from time to time. The interviews are by the journalist Gerard Keijsers. Photographer Peter Paul Klapwijk created colourful and unforgettable portraits of every cook on or near his ship, with an ingredient featured in their favourite recipe. Apart from the recipes and stories, From the High Seas also provides an impression of the work going on in the world's biggest port: Rotterdam. In those black and white pictures you can 'taste' the unique atmosphere of the warehouse, quay and sea. In the eighteen months since publication, 19000 copies of this book have been sold in the Netherlands. From the High Seas got excellent reviews in Dutch newspapers and magazines. Do you want to know more about Peter Paul? Visit https://www.instagram.com/ppkhm/ or read this article on In de hekken: https://www.indehekken.net/in-de-lens-peter-paul-klapwijk-duizendpoot-en-mensenmens/

Geheime diensten, ondernemers, overheden en criminelen spelen een eigen spel. Samen. En daarvan zijn individuen de dupe. Een legt zich daar niet bij neer en vereffend openstaande rekeningen.Tijdens een geheime Interpol-operatie verdwijnt Bruno Richard Donner achter Turkse tralies. Niemand die hem zoekt. Een aardbeving geeft hem zijn vrijheid terug. Hij gaat naar Parijs, op zoek naar de waarheid achter zijn verdwijning. Het onderzoek is de meest ingrijpende zaak ooit voor de inspecteur. De waarheid is bitter als gal als blijkt dat zijn familie een duistere rol speelt.

In het holst van de nacht sluipt Bram Breedveld uit zijn Spaanse hotelkamer. Buiten pakt hij zijn mountainbike en snelt in één lange sprint naar de haciënda. Hij weet het: ontsnappen uit het trainingskamp is een doodzonde onder bondscoach Johnny Heitinga, maar Breedveld heeft geen keuze. Wat begon als een droom, draait uit op een nachtmerrie. Is de spits van Feyenoord na een topseizoen eindelijk geselecteerd voor Oranje, mag hij geen bal raken. Zijn eigen Simone verkeert immers in levensgevaar. Het is 2020. Tijdens het WK voetbal in Spanje verdedigt China de in eigen land onder impulsen van de 36-jarige genaturaliseerde spits Wayne Rooney behaalde wereldtitel. Het Nederlands elftal, na tien jaar eindelijk weer geplaatst voor een groot toernooi, geldt als outsider. De komst van Heitinga als opvolger van de ontslagen bondscoach Rafael van der Vaart, heeft het beoogde schokeffect opgeleverd. Hoewel Nederland soepel door de voorronde komt, betekent het toernooi een martelgang voor modelprof Bram Breedveld. De topscorer blijkt één van de slachtoffers van een internationaal complot. In een satirisch voetbalboek vol thrillerelementen plaatst schrijver Casper van Koppenhagen behalve bondscoach Heitinga, keeperstrainer Patrick Lodewijks en assistent-trainers Mario Been en Dennis Bergkamp nog meer bekende grootheden uit het huidige topvoetbal een generatie verder in de tijd. Casper van Koppenhagen is arts en momenteel werkzaam in revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht. Hij was enkele jaren in dienst van de KNVB, waar hij als sportarts op de bank zat bij onder meer Jong Oranje. In 2020 geeft Van Koppenhagen leiding aan een internationaal bekend revalidatiecentrum voor topsporters en gehandicapte sportmensen.

De bestseller Doe maar gewoon - 99 tips voor het omgaan met Nederlanders, van Hans Kaldenbach, is vertaald in het Chinees. YÜ HELANREN DA JIAODAO DE JIUSHIJIU

Is plaatsing voor het WK voetbal voor Suriname dichtbij nu het land diaspora-spelers uit Europa mag opstellen in het nationale elftal?Waarom speelde het Surinaams voetbalelftal nog nooit op een WK? Terwijl er al decennialang ijzersterke generaties Surinaamse voetballers zijn. Eerst waren het Humphrey Mijnals, Ruud Gullit en Frank Rijkaard, later volgden Clarence Seedorf, Edgar Davids en Aron Winter en tegenwoordig zijn het Georginio Wijnaldum, Virgil van Dijk en Steven Bergwijn. Ze bereikten allemaal de wereldtop. Het Surinaams elftal is er echter nooit iets mee opgeschoten. De talenten hadden stuk voor stuk een Nederlands paspoort en konden daarom alleen voor Oranje uitkomen. Er is hoop. Vanaf eind 2019 mogen Surinaamse profs met de Nederlandse nationaliteit wél interlands spelen voor hun geboorteland of dat van hun (groot)ouders. Plaatsing voor het WK-eindtoernooi lijkt daarmee een kwestie van tijd. Tenminste, als de organisatie op orde is, de voetbalbond écht meewerkt en er niet te veel belangen door elkaar lopen. In Suriname op weg naar het WK geeft Diederik Samwel van binnenuit een beeld van het moeizame maar perspectiefrijke traject dat ‘natio’ nog heeft af te leggen. Hij reist met spelers en staf mee door het Caribisch gebied, spreekt president Santokhi over het diasporabeleid en probeert te ontdekken waar het (nog) aan schort in de lokale voetbalwereld. Ook geeft hij antwoord op de vraag waarom het sportpaspoort zo lang op zich heeft laten wachten. Samwel woonde en werkte vanaf 1998 in totaal ruim zes jaar in Paramaribo. Van begin af aan raakte hij gefascineerd door de potentie van het Surinaamse voetbal. Naast andere non-fictie boeken en twee romans publiceerde hij eerder Blootvoeters en beschuitgras (2002) en Suriname en de lange weg naar het WK (2010).

Sinds 2019 mogen Surinaamse profs met de Nederlandse nationaliteit interlands spelen voor hun geboorteland of dat van hun (groot)ouders. Is plaatsing voor het WK-eindtoernooi nu een kwestie van tijd?Waarom speelde het Surinaams voetbalelftal nog nooit op een WK? Terwijl er al decennialang ijzersterke generaties Surinaamse voetballers zijn. Eerst waren het Humphrey Mijnals, Ruud Gullit en Frank Rijkaard, later volgden Clarence Seedorf, Edgar Davids en Aron Winter en tegenwoordig zijn het Georginio Wijnaldum, Virgil van Dijk en Steven Bergwijn. Ze bereikten allemaal de wereldtop. Het Surinaams elftal is er echter nooit iets mee opgeschoten. De talenten hadden stuk voor stuk een Nederlands paspoort en konden daarom alleen voor Oranje uitkomen. Er is hoop. Vanaf eind 2019 mogen Surinaamse profs met de Nederlandse nationaliteit wél interlands spelen voor hun geboorteland of dat van hun (groot)ouders. Plaatsing voor het WK-eindtoernooi lijkt daarmee een kwestie van tijd. Tenminste, als de organisatie op orde is, de voetbalbond écht meewerkt en er niet te veel belangen door elkaar lopen. In Suriname op weg naar het WK geeft Diederik Samwel van binnenuit een beeld van het moeizame maar perspectiefrijke traject dat 'natio' nog heeft af te leggen. Hij reist met spelers en staf mee door het Caribisch gebied, spreekt president Santokhi over het diasporabeleid en probeert te ontdekken waar het (nog) aan schort in de lokale voetbalwereld. Ook geeft hij antwoord op de vraag waarom het sportpaspoort zo lang op zich heeft laten wachten. Samwel woonde en werkte vanaf 1998 in totaal ruim zes jaar in Paramaribo. Van begin af aan raakte hij gefascineerd door de potentie van het Surinaamse voetbal. Naast andere non-fictie boeken en twee romans publiceerde hij eerder Blootvoeters en beschuitgras (2002) en Suriname en de lange weg naar het WK (2010).

Het verhaal van de Friezin Titia Bergsma, die uitgroeide tot een Japans stijlicoonHet verhaal van de Friezin Titia Bergsma die uitgroeide tot een Japans stijlicoon. The story of Frisian Titia Bergsma who evolved to a Japanese style icon.

Een unieke inkijk in de zwakte van prenatale screening. Hoe kun je de reikwijdte van keuzes overzien? Wat maakt rouwverwerking bij zwangerschapsverlies zo gecompliceerd? Voor ouders en hulpverleners.De verloskundige tuurt naar het scherm en beweegt de transducer over mijn buik. "Ik kan het hartje niet vinden. Ik ga de gynaecoloog halen." De arts heeft weinig tijd nodig om te bevestigen wat we eigenlijk al weten, maar nog niet kunnen geloven: "Het spijt me heel erg, maar jullie kindje is gestorven." In Onverwacht beschrijft Sanne van der Hout hoe zij en haar partner na een verontrustende prenatale screeningsuitslag terechtkwamen in een medisch traject dat uiteindelijk resulteerde in het overlijden van hun ongeboren kindje. Ze gaat in gesprek met hulpverleners en ouders over thema's die van belang zijn voor de gehele praktijk van prenatale screening: Hoe kunnen hulpverleners zwangeren en hun partners helpen om de reikwijdte van hun keuzes te overzien? En: Wat maakt rouwverwerking bij zwangerschapsverlies zo gecompliceerd? Door de combinatie van persoonlijke en professionele observaties geeft dit boek een unieke inkijk in de kwetsbaarheden van hedendaagse praktijken op het gebied van prenatale screening. Hiermee biedt het boek niet alleen steun aan ouders, maar is het ook relevant voor hulpverleners die werkzaam zijn in de zwangerschaps- en geboortezorg. Sanne van der Hout is ethicus op het gebied van reproductieve screening en werkt als universitair docent aan de Universiteit van Maastricht.

Proëzie & gedichtenProëzie & gedichtenNBD BiblionRecensie door Carlita van RossumWat deze bundel onderscheidt van andere gedichtenbundels die de afgelopen tijd zijn uitgebracht, is het grote talent van Termes om de lezer vanaf de eerste bladzijde zijn leven in te sleuren. Met gedetailleerde aandacht, zelfreflectie en zinnen die een deurtje naar je hart openen grijpt Termes je bij de keel. Niet met grote gebaren of geschreeuw, maar juist met zachtheid en een open blik. Een frisse wind door het huidige dichtlandschap. Deze bundel is een absolute aanrader.

​Dichtbundel van schrijver, kunstenaar en fotograaf Marco Termes. Delen uit de bundel zijn te vinden in de straten van Zandvoort.